ย้อนเวลามาครานี้ข้าจะไม่โง่งม

อวี๋เจี๋ยเลือกที่จะเฝ้ารอคนที่ตนเองรักนานถึงห้าสิบปีเพราะคำสัญญาของเขา ว่าเขาจะต้องกลับมาหานางเพื่อแต่งงานกับนาง นางปฎิเสธชายหนุ่มทุกคนที่เข้ามา กระทั้งชายหนุ่มที่อยู่เคียงข้างกายนางที่แสนดีอย่างไป๋เหลียง นางก็แสร้งที่จะทำเป็นมองไม่เห็น และเฝ้ารอคนรักของนางอย่างโง่งม

แต่ใครจะคิดว่าการเฝ้าคอยของนางนั้นช่างไร้ความหมาย เพราะห้าสิบปีให้หลังเขากลับมาพร้อมกับมีครอบครัวที่แสนอบอุ่นไปแล้ว

หัวใจของนางแตกสลายไม่เป็นชิ้นดี แล้วทั้งมันที่นางเฝ้ารอมามันเพื่ออะไรกัน ในที่สุดนางก็ตรอมใจและจากไปด้วยความเสียใจ ที่ตนได้ตัดสินใจรักคนผิดและมองข้ามคนที่แสนดีและจริงใจที่อยู่เคียงข้างนางในฐานะเพื่อนมาถึงห้าสิบปีเช่นไป๋เหลียง

หากมีโอกาสอีกสักครั้ง นางจะไม่มีวันทำเรื่องโง่งมเพื่อคนเช่นนั้นอีกแล้ว ดวงจิตของนางดับไปพร้อมเสียงร่ำไห้ของไป๋เหลียง จนกระทั้งนางตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วพบว่าตัวเองได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนอายุสิบสี่สิบห้า นางรู้สึกดีใจยิ่งนัก และนางตัดสินใจแล้วว่า ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาสนางได้ย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง นางจะไม่โง่งมอีกต่อไปแล้ว

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายสั้น ที่แต่งขึ้นมาตามจินตนาการของนักเขียนเพียงเท่านั้น 

ชื่อตัวละคร สถานที่ ไม่มีอยู่จริง ไม่อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ใด ๆ จัดทำขึ้นเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น

อาจมีเนื้อหาบ้างช่วงบ้างตอนไม่ค่อยสมเหตุสมผลนัก ทางนักเขียนต้องขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วย

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ไม่มีปมอะไรสับซ้อน และเป็นนิยายอ่านชิว ๆ หวังว่าทุกท่านจะชื่นชอบ สามารถพิมพ์คอมเม้นต์พูดคุยให้กำลังใจ หรือติชมไรท์ได้นะคะ แต่อย่างรุนแรงนัก เพราะไรท์เป็นคนหัวใจบอบบาง

*** ห้ามคัดลอก ดัดแปลง เนื้อหาและปก หากไม่ได้รับการอนุญาติจากเจ้าของผลงานเป็นลายลักษณ์อักษร ***